Św. Matka Teresa z Kalkuty (ur.26.08.1910 w Skopje – wówczas Serbia, dziś Macedonia; zm. 05.09.1997)

Wstąpiła do zakonu misyjnego w 1928 roku, pracowała jako nauczycielka w szkole sióstr Loretanek w Kalkucie. W roku 1946 przeżyła „powołanie w powołaniu” – pragnienie zamieszkania na ulicach Kalkuty wraz z najbiedniejszymi. Po próbie czasu, dostała pozwolenie na opuszczenie klasztoru w roku 1948, przeszła kurs pielęgniarski, zorganizowała dwa schroniska dla chorych i konających nędzarzy. Rok później zaczęły przyłączać się do niej współtowarzyszki. Ich mottem były słowa z Ewangelii św. Mateusza: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” W 1950 roku ich Zgromadzenie Misjonarek Miłości zostało zatwierdzone przez Papieża. Siostry żyły w ścisłym ubóstwie, prowadziły Dom Czystego serca dla umierających, przychodnię dla trędowatych, dom dla opuszczonych dzieci, zakładały objazdowe przychodnie oraz wiele placówek pomocy na całym świecie. Powstało wiele stowarzyszeń inspirowanych jej duchowością. Matka Teresa wywierała ogromny wpływ na opinię publiczną i mobilizację ludzi.

Powiedziała:

„Kiedy dotykam ich cuchnących ran, wiem, że dotykam samego Chrystusa, Tego, którego przyjmuję w Komunii Świętej pod postacią chleba. Świadomość ta dodaje mi wiele sił. Jestem przekonana, że nie mogłabym czynić tego wszystkiego, co czynię, jeżeli nie wierzyłabym, że dotykam samego Jezusa ukrytego pod postacią człowieka trędowatego”.

„Niewielu ludzi może dokonać rzeczy wielkich, ale wszyscy możemy robić rzeczy drobne z wielką miłością”